Piše: Igor Hrvatin
Moj 40 tekst, kada sam počeo da pišem, na nagovor svog druga, vlasnika ovog portala, nisam vjerovao da ću dogurati do ove brojke. Hvala mu na inspiraciji, sugestijama, često se dešavalo da zbog mene ostaje budan do kasno, ispravljajući moje greške. Na tome mu se izvinjavam, pokušaću da ih smanjim. E sada da krenemo sa idejom za ovu jubilarnu kolumnu.
Kako u posljednje vrijeme mnogo pišemo i pričamo o Lekleru, Maksu i Luisu, lijepo je podsjetiti se starih i pomalo zaboravljenih asova. Kada Mihael Šumaher, za Vas kaže da ste jedan od njegovih najtežih protivnika sa kojima se on u svojoj prilično bogatoj karijeri trkao, onda je sve jasno kao dan, riječ je o posebnom vozaču. Naravno riječ je o Miki Hakinenu, dvostrukom šampionu formule jedan i to u sezonama 1998-99, Mika je svoje titule nanizao u trenutku kada se Ferari zajedno sa Šumaherom probudio i kada su se spremali da zagospodare scenom.
“Leteći Finac” je odložio početak jedne od najdominatnijh era u istoriji auto-moto sporta. Šta to onda govori o Miki? Pa govori nam sljedeće, Mika je u formuli jedan debitovao u Australiji davne 1991. godine vozeći za legendarni tim “Lotus”, u svojoj prvoj sezoni u konkurenciji asova poput : Najdžela Mensela, Nelsona Pikea, Prosta i Sene, Mika osvaja dva poena. Nevjerovatno, posebno jer možda to današnji fanovi ne znaju, do promjene pravila, u ranijim sezonama formule samo je prvih šest vozača osvajalo poene za razliku od danas kada je to prošireno na 10.
Hakinen je takođe jedan od rijetkih vozača koji može da se pohvali da je bio brži od možda i najvećeg, Ajertona Sene. Sudbina je htjela da Hakinen postane vozač Meklarena, nakon početne dvije sezone u Lotusu. Na njegovom debiju za britanski tim, Finac je postavio brže vrijeme od klupskog kolege Ajertona Sene na kvalifikacijama u Portugalu 1993. godine, kakav debi za jednog mladog vozača, kakva doza samopuzdanja za nastavak i za ono najbolje što je uslijedilo par godina kasnije. A zbilja dogodilo se mnogo toga u tim godinama u Meklarenu, kakav rezime jednog šampiona.
Svog prvog podijmskog postolja Mika se sigurno rado ne sjeća, jer se on desio kobnog vikenda u Imoli(treće mjesto) suze u očima finskog vozača, jer je toga dana svi znamo život izgubio Ajerton Sena. Nakon toga 1995.godina zamalo da je i sam Hakinen izgubio život(u jednom trenutku proglašen je i preminulim), trka u Australiji, lijeva zadnja guma puca pri brzini od 257 km/h , Hakinen gubi kontrolu i udara u žaštitnu ogradu, zadobija frakturu lobanje a što je bilo još opasnije uslijed povreda zadobijenih strašnim udarcem, blokirani su mu bili i disajni putevi. Tragedija je toga dana izbjegnuta brzom reakcijom medicinskog osoblja na čelu sa legendom dr. Sidom Votkinsonom, koji je Fincu spasio život tog vrelog dana u Australiji. Nakon teškog početka u Meklarenu, koji prvih nekoliko sezona nije bio konkuretan najboljim ekipama, došlo je i Mikinih pet minuta, u periodu od 1997-2001 zabilježio je 20 pobjeda za Meklaren, spektakularne trke i dvoboji protiv još jednog od najvećih vozača formule Mihaela Šumahera, detalj koji je meni nezaboravan(vjerujem i mnogim fanovima) a tako karakterističan za Hakinena je iz sezone 2000. u pitanju je staza Spa Franko-Šamp, momenat nakon uzleta uz legendarne krivine Eu Ruž i Radiljon, kada je Hakinen na pravcu, pri brzini od preko 320 km/h u istom momentu prvo obišao Rikarda Zontu a onda sa unutrašnje strane i iznenađenog Mihaela Šumahera, manevar o kom se i dan danas priča.
Leteći Finac
Koliko je poseban kao vozač Hakinen govori nam u prilog i činjenica da je sam sebi dao nadimak “Leteći Finac”, naime tokom VN Australije, fotograf Mark Saton, uhvatio je trenutak u kom se tada crveno bijeli Mikin Meklaren, našao u vazduhu, svi su bili impresionirani fotografijom. Saton koji kako sam priznaje nije mogao da dočeka trenutak da pokaže Fincu svoju fotku, kada je Hakinen konačno dobio sliku, potpisao se sa Mika Hakinen- “the Flying Finn”, i od tog momenta rođen je leteći Finac.
Moj lični zaključak je da je Mika bio vozač između dvije nevjerovatne epohe u formuli jedan, da je zbog svoje nenametljive i mirne prirode često u širim (ne nikako u trkačkim krugovima) zaboravljen i podcijenjen. Ali definitivno našao se u sredini nevjerovatnih vozača, kako rekoh svoju karijeru počeo je u momentu dominacije dva sjajna pilota, Alana Prosta i Ajertona Sene, zamislite situaciju da se vi kao novajlija pojavite u trenutku kada stazom lete pomenuti asovi, sa druge strane svoju više nego uspješnu sagu završio je 2001. godine u eri potpune dominacije Mihaela Šumahera i Ferarija.
U tih 11 sezona trkanja(dvije šampionske 98,99) , Hakinen je nanizao 20 pobjeda, 51 podijum i 420 poena, vozeći za “Lotus” i naravno “Meklaren Mercedes”. Nakon penzionisanja iz formule, Finac može da se pohvali uspješnim trkanjem u Njemačkom šampionatu DTM, u kom je vozeći za Mercedes naravno, tokom tri sezone upisao osam podijmskih mjesta i tri pobjede. Hakinen(53 godine) penzionisani je otac, koji ima petoro djece. Inače, javna je tajna da su upravo djeca odigrala glavnu ulogu u ranijem penzionisanju Hakinena iz formule. Nakon rođenja svog prvog sina, Mika je postavio druge prioritete u svom životu i posvetio se porodici.
Danas je ambasador pića “Johny Walker” i naravno kompanije “Mercedes” uz impresivnu kolekciju automobila, čija je procijenjena vrijednost na šest miliona eura. Često i rado je viđen gost širom svijeta na trkama formule jedan. Važi za jednog od dobrih momaka sa kojima rado svi sarađuju.
